Hoe het begon …
Het is augustus 2006 als Sanne, onze oudste dochter begint met karate. Vol enthousiasme begint ze aan haar eerste les. Maar o, wat vond ze het moeilijk. Na een paar lessen begon ze het een beetje door te krijgen en werd ze steeds enthousiaster. In oktober van 2006 besloot ook Ilse onze middelste dochter dat ze op karate wilde. Noa onze jongste dochter van toen vijf jaar ging elke week trouw mee kijken naar haar zussen. Elke week vroeg ze aan me: “mama, wanneer mag ik nou eens op karate”. En elke keer antwoordde ik, als je zes jaar bent.
In de wolken
Noa neemt daar geen genoegen mee en stapt in oktober 2006 tijdens de les naar sensei Appie en vraagt hem wanneer ze ‘eindelijk’ eens op karate mocht. “Nou, weet je wat” zegt hij, doe volgende keer maar een keertje mee.” Noa was in de wolken dat ze eindelijk eens mee mocht doen. Bij die eerste les van noa is het niet gebleven. Vanaf toen zat ook zij bij karate.
Blijvend enthousiasme
Inmiddels zijn we een jaar verder. Sanne, Ilse en Noa zijn nog steeds enthousiast. Bijna elke stage of mini toernooi doen ze mee. Vooral Sanne baalt als het vakantie is en ze niet naar het karate kan.
Het Minitoernooi
Bij het 7e Elhatri minitoernooi op zaterdag 17 november j.l. waren de meiden ook aanwezig. Noa zat in een andere categorie dan Sanne en Ilse. Deze keer waren er bij het minitoernooi eerst de kumite wedstrijden, daarna de kata. Toen wij in de zaal aankwamen was het er al gezellig druk.
Zenuwen
Om 13.30u begon het kata toernooi. Noa zat in de eerste categorie en moest het spits afbijten. O, wat was ze zenuwachtig. Naarmate ze verder in de wedstrijd kwam begon ze steeds beter haar kata te lopen. De zenuwen werd ze de baas en uiteindelijk moest er gestreden worden om de eerste en tweede plaats. Noa werd tweede, wat was ze trots.
Twee zussen, één poule
Toen kwam de categorie van Sanne en Ilse. Ze zaten in de zelfde poule. Ook zij waren ontzettend zenuwachtig. De meiden van categorie 1 en 2 werden geholpen door de jongens en meisjes met de blauwe band. Deze jongens en meisjes hebben wat meer ervaring met wedstrijden en zorgden ervoor dat de rode en blauwe banden werden omgedaan, en vertelden de kinderen die voor het eerst mee deden wat ze moesten doen.
Geslaagd
Sanne is tweede geworden en Ilse derde. Een zeer geslaagde dag dus voor de dames Schillemans. Hun harde werken is zeker beloond. Op naar het volgende toernooi.
Anouk Schillemans